Oficjalny Oddział Sportowy BJF

aaa4

Zaczela odwiazywac sakiewke. Nagle zrobila krok w bok, chwycila dlon ze sztyletem i okrecila rozbojnika. W mgnieniu oka wykorzystala moment, kiedy stracil rownowage, zaparla sie o mur i blyskawicznie wyrzucila noge w powietrze, trafiajac go prosto w brzuch. Osunal sie i wypuscil mieczyk, ktory z brzekiem upadl na chodnik. Szybko przeskoczyla nad lezacym, ladujac po drugiej stronie i jednoczesnie wyciagajac swoj sztylet. Uklekla i przycisnela mu noz do gardla, zanim doszedl do siebie.

Paibrush byl oszolomiony nie tyle sama walka, co latwoscia, z jaka zmienila sie sytuacja. Nie mniej zaskoczona byla Jill McCulloch, ktora nie miala pojecia, jak wykonala wszystkie manewry, i nadal nie mogla uwierzyc w to, co zrobila. Najwyrazniej Yoni miala niewiarygodny instynkt samozachowawczy, ktory dorownywal jej umiejetnosciom i zrecznosci.

-A teraz, panie Sugrin, dokonczymy kradziezy - oznajmila triumfalnie, nadal przyciskajac sztylet do jego szyi. - Prosze odwiazac swoja sakiewke i rzucic ja na prawo, obok broni.

Usmiechnal sie, wzruszyl ramionami i wykonal polecenie.

-Ostrzegam, ze rownie dobrze rzucam sztyletem, jak nim wladam - uprzedzila. Nastepnie puscila go i [link widoczny dla zalogowanych]
blyskawicznie skoczyla w strone sakiewki.

Paibrush wstal niepewnie. Na jego twarzy w dalszym ciagu malowalo sie zaskoczenie i zaklopotanie.

-Partacz! - powiedzial do siebie z niesmakiem. - Dwadziescia dwa lata w tym fachu i daje sie okpic!

Rozesmiala sie. W tej chwili nie stanowil zagrozenia, ale mogl byc niebezpieczny. Wziela do reki jego mieczyk - swietna, dobrze wywazona bron, zadziwiajaco lekka, jakby wykonana z aluminium, ale z ostrzem twardym jak ze stali.

-A teraz, sir, prosze zdjac kurtke i spodnie - rozkazala.

-Co takiego? - zapytal wstrzasniety.

-Ubranie. Moze pan zatrzymac kapelusz i buty. Nie chce, zeby sie pan przeziebil. Reszte prosze zdjac i rzucic mi. Natychmiast! Albo nie bedzie pan musial juz nigdy tego robic.

Zdjal koszule, obnazajac owlosiona piers, ale ociagal sie ze zdjeciem spodni. Jak sie domyslila, na tym swiecie nie znano bielizny. Cofnela sie i spojrzala na zmieszanego nagiego mezczyzne.

-Niezle - stwierdzila.

-Ale... prosze posluchac! Nie moze mnie pani tak zostawic! - zaprotestowal.

Zasmiala sie.

-Nie chce, zeby ktos za mna szedl, kiedy bede dzisiaj w nocy wykonywala zlecenie. Zwlaszcza ktos, kto zywi do mnie uraze. Bedzie mial pan zajecie, szukajac przescieradla albo worka po ziemniakach. Zostawie ubranie w Gildii.

To przerazilo go najbardziej.

-Nie! Prosze! Niech je pani wrzuci do rynsztoka, do zatoki, ale nie zanosi do Gildii! Nie przezylbym upokorzenia - blagal.

Znowu sie rozesmiala i podniosla lup.

-No dobrze, pod latarnia na ulicy. Powodzenia i dziekuje, sir Sugrin, za pomoc.

Obserwowal, jak odchodzi. Kiedy rzucila ubranie po drugiej stronie skrzyzowania i pomachala na [link widoczny dla zalogowanych]
pozegnanie, przyszla mu do glowy refleksja, ktora zlagodzila wstyd. Ona naprawde jest dobra. Moze sie jej udac...

Mial nadzieje, ze nikt nie ukradnie mu ubrania do czasu, kiedy ulice opustoszeja i bedzie mogl po nie pojsc.